Recenzja: C.R.Zafon - Labirynt duchów





Autor:  C.R.Zafon
Tytuł: Labirynt duchów
Tytuł oryginalny: El Laberinto de los Espíritus
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 896
Wydawnictwo:  Muza
Moja ocena: 9/10



W najnowszej i długo wyczekiwanej powieści Zafona przenosimy się do Barcelony lat 50. XX wieku. Tym razem główną bohaterką jest Alicja Gris, agentka, której zadaniem jest rozwikłanie zagadki i odnalezienie ministra. Spotykamy także postaci znajome z poprzednich części cyklu – Fermina, czy członków rodziny Sempere. Poetycka Barcelona nadal oczarowuje i wciąga czytelnika w swój magiczny labirynt uliczek. Mamy okazję odkryć na mapie nowe miejsca, przejechać się tramwajem oraz zgłębić się w zakamarki biblioteki. Język Zafona jest niezwykle obrazowy, wręcz hipnotyzuje odbiorcę, a akcja jest przy tym wartka i ciekawa, pełna zwrotów i zawirowań. Atmosfera tajemniczości towarzyszy nam na każdym kroku, często przenosimy się do przeszłości, nie brakuje również odwołań do dyktatury generała Franco oraz do stanu hiszpańskiego społeczeństwa w danym przedziale czasowym.


Przejdźmy teraz do bohaterów. Na pierwszym planie widzimy Alicję Gris, piękną i sprytną agentkę, uratowaną podczas wojny przez Fermina. Alicja rozwiązuje sprawy, które wydają się już beznadziejne, wykazując się nieschematycznym myśleniem i inteligencją. Cechuje się także sarkastycznym poczuciem humoru i dialogi z jej udziałem zyskują dodatkowego kolorytu. Przy niej pozostałe postaci wydają się prawie epizodyczne, Alicja nieco przyćmiewa całą resztę. Oprócz tego poznajemy dalsze losy rodziny Sempere, okoliczności śmierci Isabelli, drogę Juliana do stania się pisarzem, uczucia targające Danielem. Fermin zdradza nam nieco ze swojej przeszłości. Brniemy przez mnóstwo mniejszych i większych historii i opowieści, które tworzą taki trochę labirynt właśnie. Postaciami, które dodają jeszcze większego „smaku” są zdecydowanie kapitan Vargas i Fernandito.


Książka jest bardzo obszerna, ma niemal 900 stron, co sprawia, że możemy przeciągać delektowanie się jej zawartością. Z drugiej strony, gdy już skończymy, w sercu pojawia się uczucie pustki i żalu, że ta cudowna historia już dobiegła końca. Zarówno fani Zafona, jak i nowi czytelnicy, nie będą zawiedzeni. Książki Zafona emanują jedyną w swoim rodzaju magią. Dodatkowo książka jako taka zawsze jest ważnym elementem jego powieści. Objawia się tutaj specyficzna forma realizmu magicznego, która daje duże pole do popisu dla naszej wyobraźni. W powieści są zawarte również zdjęcia doskonale oddające klimat książki.





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Safe Haven"/"Bezpieczna przystań" (2013)

Obraz
Długo zbierałam się,żeby obejrzeć ten film,tym bardziej,że chciałam obejrzeć go z mamą,która również uwielbia takie historie. Oczywiście dla mnie,jako zagorzałej fanki Sparksa,"Safe Haven" to pozycja obowiązkowa. Książkę czytałam kilka miesięcy temu,i tylko oczekiwałam filmu. "Safe Haven" to opowieść o Katie,kobiecie,która ucieka przed mężem do małego nadmorskiego miasteczka w Karolinie Północnej. Nieśmiała,dość zamknięta w sobie poznaje właściciela pobliskiego sklepu,Alexa oraz jego dzieci,Lexie i Josha.Katie zamieszkuje w niewielkim domku znacznie oddalonym od miasteczka,a jej sąsiadką i przyjaciółką zostaje Jo. Kobieta spędza coraz więcej czasu z Alexem i jego rodziną,zbliżają się do siebie. Katie znajduje w Alexu tytułową bezpieczną przystań. Oboje zakochują się w sobie,jednak ich szczęście burzy przybycie Kevina,męża Katie. Film bardzo mi się podobał,akcja wciągnęła mnie od pierwszej minuty. Jako,że wcześniej czytałam książkę,wiedziałam jak potoczy się
Czytaj więcej

Ósmoklasiści nie płaczą

Obraz
Jest trzecia w nocy,a ja piszę post na bloga jednocześnie starając się oglądać ciągle zacinającą się transmisję z meczu Argentyna-Bułgaria. No way. No,ale jak już zaczęłam to skończę,może Argentyńczycy zaczną lepiej grać,a sędziowie przyzwoicie sędziować. Wreszcie dokończyłam oglądać ten film,jako,że w zeszłym tygodniu obejrzałam jakieś 20 minut i jakoś tak się złożyło,że niezbyt miałam czas obejrzeć go do końca,czego żałuję,bo szkoda odkładać tak dobre filmy na później. Przechodząc do samej fabuły,"Ósmoklasiści nie płaczą" to film na podstawie jednej z powieści holenderskiego pisarza Jacquesa Vriensa,z którym nigdy wcześniej nie miałam do czynienia(o ile w ogóle miałam kontakt z literaturą holenderską). Główną bohaterką filmu jest dwunastoletnia Akkie,chudziutka blondynka kochająca piłkę nożną,zupełnie normalna,mająca plany na życie,w których uwzględnione są liceum oraz kariera futbolowa.Nie przejmuje się ona docinkami Joepa,kolegi z klasy,który jest najwyraźniej zazdrosn
Czytaj więcej

Chustka

Obraz
Ciężko jest napisać coś o tej książce. Nie czytałam bloga Chustki,o książce usłyszałam jakieś dwa miesiące temu i natychmiast zapragnęłam ją mieć. Udałam się w tym celu do księgarni i tam usłyszałam,że jeszcze nie ma. Niepocieszona wyszłam,z tomiskiem Pratchetta w dłoni,czymś trzeba było sobie osłodzić tą "porażkę". Później o "Chustce" zupełnie zapomniałam,aż do czasu,gdy kompletowalam ebooki na czas wakacyjny. Wtedy przypomniałam sobie i postanowiłam przeczytać. "Chustka" to zebrany w formę książki blog Joanny Sałygi,która zmaga się z rakiem. Każdy kolejny dzień jest dla niej małym cudem. Pokazuje ona jak od wewnątrz wygląda życie osoby chorej na raka i umierającej. Joasia cieszy się każdą chwilą spędzoną z synkiem i Niemężem. Przybliża czytelnikom swoje codzienne życie,walkę z chorobą,która wyniszcza jej organizm. Chustka pokazuje co znaczy życie,co jest istotne w życiu,nie traci także humoru. Podczas czytania nierzadko się uśmiechałam. Jednak przez
Czytaj więcej